تبیین راهبرد مصرف فرهنگی در دولت اسلامی (بر اساس تحلیل گفتمان اندیشه‌های امامین انقلاب اسلامی ایران در حوزه مصرف فرهنگی)
چکیده: امروزه شاهدیم که در تمامی کشورها، برای امر مصرف فرهنگی برنامه‌ریزی می‌کنند، به این معنا که دولت‌ها با سیاست‌هایی که اتخاذ می‌کنند، درصدد این هستند تا بتوانند، الگوی مصرف فرهنگی مختار خویش را در تمامی سطوح جامعه گسترش دهند. این سیاست‌ها ممکن است بر پایه‌ی نظام ارزشی و هنجاری، یا بر اساس تولید و بازتولید متن دین در عرصه فرهنگ و یا ایدئولوژهای طبقه حاکم باشد. از هر رویکردی که به مقوله‌ی مصرف فرهنگی نگاه بیاندازیم درمی‌یابیم که فهم این‌که در یک جامعه سیاستمداران و حکمرانان جامعه چگونه به مصرف فرهنگی نگاه می‌کنند، امریست کاملاً ضروری. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و پیگیری مقدمات تشکیل حکومت اسلامی در ایران طبیعتاً اندیشه‌ی رهبران دینی این حکومت به عنوان مهمترین منابع فکری در تحلیل گفتمان این انقلاب محسوب می‌شوند و از این حیث که همواره توسط این رهبران آرمان این انقلاب تمدن‌سازی بیان گشته است و می‌دانیم هسته‌ی اصلی تمدن‌سازی فرهنگ‌سازی و هسته‌ی اصلی فرهنگ‌سازی، تفکرسازی می‌باشد، پس ناچاریم برای اندیشه‌ورزی در هر حوزه‌ی تمدنی، تفکری و یا فرهنگی به این اندیشه‌ها رجوع کنیم و از راه تحلیل این گفتمان، استخراج دال مرکزی و عناصر اصلی این گفتمان به نتایج مطلوب نظری خویش دست یابیم. در تحقیق پیش رو که پارادایم کیفی بر آن حاکم است، بر اساس مراحل پنجگانه‌ی «روش تحلیل گفتمان پدام» و بر مبنای دیدگاه «فهم نظام پویای اندیشه‌ی ولی» منطبق بر الگوی «متفکرمحوری»، سعی در استخراج و تبیین عناصر و دال‌های گفتمانی امامین انقلاب اسلامی و نهایتاً تبیین الگوی گفتمانی آن‌ها در حوزه‌ی مصرف فرهنگی داریم.
نظر شما :