نقش هویت‌سازِ زبان فارسی و گسترش آن در توسعة فرهنگی، اجتماعی جوانان

چکیده: زبان به عنوان اصلی‌ترین راه ارتباطی میان ابنای بشر از دیرباز مورد توجه ادیان، حکمت، ادبیات و سیاست، قرار داشته است. در کتب مقدس نسبت به آن بسیار سخن رفته است و در ادیان ابراهیمی نقشی ویژه دارد. در عرصة ادب برکسی پوشیده نیست که کار اصلی ادبا با مسئلة زبان است، و در علم سیاست نیز زبانِ دیپلماسی مهمترین ابزار قبل از به کارگیری اسلحه است؛ زبان فارسی به عنوان زبان رسمی مردم ایران در قانون اساسی مهمترین ابزار توسعه و حکمرانی فرهنگ ایرانشهری بر جهان است. با شناخت ابزارهای این زبان، زمینه‌های توسعه علمی و فنی آن در کنار بومی سازی علوم، همگام و هم‌مسیر به پیش خواهد رفت. این مقاله بر آن است تا نقش هویت‌سازِ زبان فارسی را در توسعه و استقلال ایران از دیرباز تاکنون بررسی نماید و راه‌های اعتلای فرهنگ و هنر و ادب را در جهان امروز به کمک این زبان برای مردم به ویژه جوانان که ره‌پویان مسیر حکمرانی و توسعه هستند بازتاب بخشد.