اثر نوآوری بر حکمرانی در جمهوری اسلامی ایران

چکیده: امروزه قدرت جوامع و نقش آن‌ها در اقتصاد جهانی به‌واسطه میزان سهمی که در تولید دانش بر عهده‌دارند مشخص می‌شود. ازآنجاکه نوآوری مهم‌ترین وجه دانش است، لذا تولید نوآوری و کاربرد آن در فرآیند تولید در بهبود جایگاه کشورها در عرصه جهانی اهمیت فراوانی دارد. اما از سوی دیگر تولید و کاربرد نوآوری اثرات متعددی بر ساختار نهادی برجای می‌گذارد که ازجمله آن‌ها می‌توان به اثرگذاری بر حکمرانی اشاره کرد. ازاین‌روی، در این مطالعه تلاش می‌شود شیوه اثرگذاری نوآوری بر حکمرانی در ایران مورد بررسی قرار گیرد. به‌عبارت‌دیگر، هدف مطالعه پیش‌روی پاسخ به این پرسش است که آیا افزایش نوآوری شیوه حکمرانی در جمهوری اسلامی ایران را بهبود بخشیده است؟ به این منظور اثر نوآوری بر ابعاد شش‌گانه حکمرانی در بازه زمانی ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۷ بررسی شده است. نتایج مطالعه انجام شده بیانگر آن است که در بازه زمانی مورد بررسی اثر نوآوری بر شفافیت و پاسخگویی و ثبات سیاسی مثبت و معنی‌دار بوده درحالی‌که بر حاکمیت قانون، کنترل فساد، اثربخشی دولت و کیفیت قوانین اثری نداشته است. همچنین، در این مطالعه اثر سرمایه اجتماعی و رانت منابع نفتی بر حکمرانی به ترتیب مثبت و معنی‌دار و منفی و معنی‌دار برآورد شده است.