حکمرانی مطلوب؛ زیربنای تحقق توسعه در ایران

چکیده: حکمرانی مطلوب به عنوان یک مفهوم جدید در ادبیات توسعه در چند دهه اخیر توجه سیاستگذاران و حاکمان را به خود جلب کرده است. حکمرانی مطلوب مجموعه ای از روش های فردی و نهادی، عمومی و خصوصی است که امور مشترک مردم را به نحوی اداره می کند که در آن دسترسی به شاخص های توسعه به نحو شایسته ای برای همگان محقق شود. این مفهوم علاوه بر اینکه باعث افزایش تعامل و همکاری با سازمان های بین المللی می شود، با اصلاح برخی از ساختارهای داخلی بر مبنای شفافیت، پاسخگویی، عدم تبعیض و مبارزه با فساد می تواند به دولت کمک کند تا در جهت توسعه در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی گام بردارد. در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای و مقالات پژوهشی مفهوم شاخص‌های حکمرانی مطلوب به عنوان ابزاری کارآمد برای اجرای توسعه فراگیر مورد ارزیابی قرار گرفته و موانع و چالش های پیش روی تحقق آن تبیین می گردد. نتایج تحقیق نشان می دهد اجرایی نمودن حکمرانی مطلوب در عرصه جغرافیایی- سیاسی کشور در مدت زمان طولانی فرآیند توسعه، سطح کلی زندگی مردم ارتقا می دهد و مردم متناسب با الگوهای جامعه خود از حق توسعه بهره مند می گردند به شرطی که همراه با عناصر تشکیل دهنده ای هم چون شفافیت، حاکمیت قانون، پاسخ گویی و مشارکت سیاسی می باشد. بنابراین میزان توجه به این عناصر در ایران می تواند زیربنای تحقق توسعه و افزایش کارآیی و پویایی ساختار اداری- سیاسی باشد.