حکمرانی وگفتگو در اندیشه وسیره سیاسی امام رضا(ع) وبازنمایی آن در دوره انقلاب اسلامی توسط امام خمینی(ره)

چکیده: درنظام اسلامی نوعی حکمرانی وجود دارد که ساختارآن از عناصری همانندتوحید، امام و دولت (خلافت) ومردم سازماندهی شده که هدفش رساندن جامعه به سعادت دنیوی ومردمی است.اماحفظ ساختار، ماهیت و رسیدن به هدف در این نظام حکمرانی باگفتگو و همکاری بین اجزای آن حاصل می شود. تمامی ائمه معصوم وخاصه امام رضا (ع) حتی قبل از ولایعتهدی باتوجه به الگوگیری ازپیامبر اکرم وامام علی (ع) برای سعادت جامعه اسلامی درپی برقراری سازه های نظام حکمرانی اسلامی بودند که در این قالب امام رضا (ع) نوعی ازنظام حکمرانی را ازطریق گفتگو در تمامی لایه های اجتماعی برقرار می کند.امام خمینی (ره) هم باهمین الگو وباتوجه به شرایط اجتماعی این ساختارحکمرانی در دوره انقلاب اسلامی را بازنمایی کردند.بنابراین سوال این مقاله اینست که درسیره واندیشه امام رضا (ع) وامام خمینی (ره) حکمرانی مطلوب چگونه شکل می گیرد؟ یافته های این مقاله نشان می دهدکه امام رضا (ع) نوعی حکمرانی از طریق گفتگوامام- دولت، امام-مردم، امام - نظام بین الملل ومردم – مردم برپایه توحید درنظر داشتند و در دوره انقلاب اسلامی هم امام خمینی (ره) وبا توجه به شرایط روز و در ساختاری پیچیده تر آن را بازنمایی کردند.بنابراین این مقاله باروشی تحلیلی-توصیفی وباتکیه بر منابع اسنادی وکتابخانه ای به بررسی نظام حکمرانی وگفتگو برآمده از آن در ساحت اجتماعی در سیره واندیشه امام رضا (ع) وهمچنین بازنمایی آن توسط امام خمینی (ره) در دوره انقلاب اسلامی می پردازد