بررسی وضعیت حکمرانی متعالی در بین کشور های آسیای جنوب غربی در دوره زمانی ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸ با تاکید بر جمهوری اسلامی ایران

چکیده: حکمرانی متعالی عالی ترین نوع نظام حکومتی است که مشروعیت آن را مردم تعیین می کنند.درحکمرانی متعالی فرصت های اجتماعی، اقتصادی برابر، مشارکت، توزیع عادلانه  قدرت ،عدالت اجتماعی از باررزترین شاخصه های آن است . هرچند دستیابی به آن فرایندی پیچیده و دشوار است اما مطالبات مردم برای مدیریت سیاسی درحال افزایش است. دولت ها باید زمینه استقرارآن را به تدریج فراهم نمایند.وقتی بعد از 20 قرن بیش از 80 درصد از نظام های سیاسی در دنیا به شیوه اندک سالاری است؛ یعنی تا تحقق حکمرانی متعالی مسیری طولانی پیش رو است .یکی ازمناطقی که با شاحص های حکمرانی متعالی فاصله زیادی دارند؛ کشور های آسیای جنوب غربی هستند این منطقه از موقعیت ممتازژئوپلیتیکی وژئواکونومیکی برخوردار است؛ اما چالش های درونی و بیرونی مانع از ایجاد حکمرانی متعالی شده است . این مقاله تلاش دارد با روش توصیفی - تحلیلی وضعیت حکمرانی متعالی را در بین کشور های آسیا ی جنوب غربی در شاخص های حکومت داری  دموکراسی، عملکرد سیاسی، عملکرد اقتصادی، سطح دشواری مورد واکاوی قرار دهد . یافته های تحقیق نشان می دهد که  غالب کشور های آسیای جنوب غربی در زیر شاخص های حکومت داری ،دموکراسی ، مشارکت سیاسی، قانون مداری ، ثبات آزادی و قانون اساسی ، همکاری بین المللی ، بهره وری منابع، پایداری، سطح دشواری افت داشته اند همچنین برخی از کشور ها در عملکرد اقتصادی (اقتصاد ،مالکیت خصوصی، ارز و ثبات قیمت، رفاه اجتماعی و..) وضعیت رو به رشدی داشته اند .