نقش شاخصهای توسعه پایدار برحاکمیت ساختاری شهر اسلامی

چکیده:  شهر اسلامی دارای صفات و ویژگی هایی است که تا کنون در مطالعات و بررسی های گوناگون به آنها اشاره شده است. پایداری به مفهوم امروزین آن یکی از ویژگی هایی است که از دیرباز در شهرسازی و معماری اسلامی به صورت ضمنی وجود داشته است. با مطرح شدن نظریه ی توسعه ی پایدار در اواخر قرن بیستم و در پی آن شهرهای پایدار، مباحث مربوط به رابطه میان انسان، محیط زیست و توسعه، به طور جدی در معماری و شهرسازی برای ایجاد تعادل میان سطوح متنوع زیستی با درک از محیط آغاز شده است. مفهوم توسعه ی پایدار در بعد های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی مطرح شده است. این مقاله محور اصلی بحث خود را بر مقایسه و تحلیل الگوهای اجتماعی و کالبدی توسعه ی پایدار و اصول مطرح در حاکمیت شهر های اسلامی استوار ساخته است. روش مقاله از نوع توصیفی – تحلیلی مبتنی بر داده های کتابخانه ای می باشد که به توصیف ماهیت توسعه ی پایدار و اصول مطرح در آن و نیز توصیف شهر اسلامی و مفاهیم مطرح در آن پرداخته است. نتایج تحقیق به صورت مقایسه ی تطبیقی بوده و نشان می دهد شهر اسلامی با بهره جستن از اصول و ارزش های خاص اسلامی که ریشه درحاکمیت دین مبین اسلام دارد، شاخص های مطرح شده در توسعه ی پایدار را درخود داشته و می تواند به عنوان نمونه ای از شهر پایدار مطرح شود.