اثر شاخص‌های حکمرانی متعالی بر کنترل فساد در ایران

چکیده: فساد و حکمرانی متعالی نیروهای متضادی هستند که به طور فعال در هر کشور توسعه یافته یا توسعه نیافته وجود دارند. قدرت نسبی فساد و حکمرانی متعالی، وضعیت موفقیت یا عدم موفقیت دولت در دستیابی به اهداف توسعه در یک کشور را تعیین می‌کند. فساد وقتی گسترش می‌یابد که دولت یک کشور نتواند به طور منظم شاخص‌های حکمرانی متعالی را تقویت کند. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثر شاخص‌های حکمرانی متعالی بر کنترل فساد طی دوره ۱۳۹۷-۱۳۷۵ برای ایران با استفاده از روش ARDL است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که شاخص‌های حکمرانی متعالی اثر مثبت و معناداری بر کنترل فساد در ایران دارند؛ به طوری که اگر کارایی و اثربخشی دولت ( GE ) یک واحد افزایش یابد کنترل فساد ۵.۱ واحد در همان جهت افزایش می‌یابد و بهبود می‌یابد، اگر ثبات سیاسی و عدم خشونت ( PV ) یک واحد افزایش یابد کنترل فساد ۷/ واحد در همان جهت افزایش می‌یابد و بهبود می‌یابد، اگر کیفیت قوانین و مقررات ( RQ ) یک واحد افزایش یابد کنترل فساد ۵/ واحد در همان جهت افزایش می‌یابد و بهبود می‌یابد، اگر حاکمیت قانون ( RL ) یک واحد افزایش یابد کنترل فساد ۸۶/ واحد در همان جهت افزایش می‌یابد و بهبود می‌یابد و اگر حق اظهارنظر و پاسخگویی ( VA ) یک واحد افزایش یابد کنترل فساد ۵/ واحد در همان جهت افزایش می‌یابد و بهبود می‌یابد. همچنین نمودارهای CUSUM و CUSUMQ نشان دادند که تابع کنترل فساد باثبات است.